"زنانگی های یک زن"
"پشت این پنجره یک نامعلوم نگران من و توست""زنانگی های یک زن"
"پشت این پنجره یک نامعلوم نگران من و توست"درباره من
بـالـا و پـائـیـن زیــاد مــی روم
بــرایــم غـصــه نـخــور و نـگــران نـبــاش ...
دخترم ... دختری که شبیه ِ هیچ کس نیست ! سعی نکن ؛ نمی شناسی اش ! حتی خودش هم از خودش سر در نمی آورد !
اصل ِ اردیبهشتم ... به تصویر کشیده شده لابلای کتاب های طالع بینی ! به همان وضوح و به همان گنگی... مچاله! با خروارها چین و چروک، که لابلایشان می توان نفس کشید و زندگی کرد! مزه مزه اش کرد... خودش را... زندگی اش را...ایـنـجـا دروغ بـه خـورد ِ کـسـی نـمـی دهـم .... بـاور نـداری صفحه را ببـنــد و بــرو!!
ادامه...
"آقای فرمانده قلب تو از سنگ است/ جنگ آخرش خوش نیست / جنگ آخرش جنگ است"
الرابحُ الوحیدُ فی الحَربِ بائعُ الاقمشةِ السَّوداءِ...
******************
تنها پیروز جنگ، فروشنده ی پارچه های سیاه است...
"عبدالله سامی ترجمه ی خودم"
* عنوان پست از محمد شریف
* هر سربازی/ در جیب هایش/ در موهایش/ و لای دکمه های یونیفورمش/ زنی را به میدان جنگ می برد/ آمار کشته های جنگ/ همیشه غلط بوده است/ هر گلوله/ دو نفر را از پا در می آورد/ سرباز/ و دختری که در سینه اش می تپد…/"مریم نظریان"
* اگر جنگ نبود/ تو را به خانه ام دعوت می کردم/ و می گفتم: به کشورم خوش آمدی/ چای بنوش/ خسته ای/ برایت اتاقی از گل می ساختم و شاید تو را در آغوش می فشردم/ اگر جنگ نبود/ تمام مین های سر راه را گل می کاشتم/ تا کشورم زیباتر به چشمانت بیاید/ اگر جنگ نبود/ مرز را نیمکتی می گذاشتم/ کمی کنار هم به گفتگو می نشستیم/ و خارج از محدوده ی دید تک تیر اندازان گلی بدرقه راهت می کردم/ اگر جنگ نبود/ تو را به کافه های کشورم می بردم/ و شاید دو پیک را به سلامتیت می نوشیدم/ و مجبور نبودم ماشه ای را بکشم/ که برای دختری در آنور مرزهای کشورم اشک به بار می آورد/ حالا که جنگ می درد تن های بی روحمان را/ برای زنی که عکسش در جیب سمت چپم نبض می زند/ گلوله نفرست./"نزار قبانی"
* این را هم بخوانید از ترجمه های سابقم هست:
أ لاحَظتِ شیئاً ؟
أ لاحَظتِ أنَّ العلاقةَ بینی وَ بینکِ ..
فی زَمنِ الحرب ِ..
تأخذُ شکلاً جدیداً
وَ تَدخُلُ طوراً جدیداً
وَ أنّکِ أصبَحتِ أجملَ مِن أیِّ یومٍ مَضى ..
وَ أنّی أُحِبُّکِ أکثرَ مِن أیِّ یومٍ مَضى ..
أ لاحَظتِ ؟
کیفَ إختَرقنا جِدارَ الزمنِ
وَ صارتْ مَساحةُ عَینیکِ
مِثلَ مَساحةِ هذا الوطنِ ..
أ لاحَظتِ هذا التَّحَوُّلَ فی لَونِ عَینیکِ
حینَ إستَمَعنا معاً لِِبَیانِ العُبورِ؟
أ لاحَظتِ کَیفَ إحتَضَنتُکِ مِثلَ المَجانینَ
کیفَ عَصرتُکِ مِثلَ المَجانینَ
کیفَ رَفعتُکِ ثُمَّ رَمیتُکِ
هَلِ الحَربُ تُنقِذُنا بَعدَ طولِ الضّیاعِ؟
وَ تُضرمُ اشواقَنا الغافیةَ
فَتَجعَلُنی بَدَویَّ الطِّباعِ
وَ تَجعَلُکِ إمرأةً ثانیةً
أ لاحَظتِ کیفَ تَغَیّرَ تاریخُ عَینیکِ فی لحظاتٍ قلیلةٍ
فَأصبحتِ سَیفاً بِشَکلِ إمرأةٍ
وَ أصبحتِ شعباً بِشَکلِ إمرأةٍ
وَ أصبحتِ کُلَّ التُّراثِ
وَ کُلَّ القبیلةِ
أُحِبُّکِ تحتَ الغُبارِ وَ تحتَ الدِّمارِ وَ تحتَ الخَرائِبِ
أُحِبُّکِ اکثرَ مِن أیِّ یومٍ مَضی
لِأنَّکِ أصبَحتِ حُبّی المُحارِب
**********************************
آیا چیزی در خاطرت هست؟
آیا به خاطر می آوری که در زمان جنگ
عشق بین من و تو هر روز شکلی تازه می گرفت
و وارد مرحله ای تازه می شد؟
و تو از روزهای گذشته زیباتر می شدی؟
و من بیشتر از روزهای گذشته دوستت می داشتم؟
آیا به خاطر می آوری که چگونه دیوار زمان را می شکافتیم
و مساحت چشمانت مثل مساحت این سرزمین می شد؟
آیا به خاطر می آوری دگرگونی رنگ چشمانت را
آنگاه که با هم صدای "عبور کنید" را می شنیدیم؟
و آیا به خاطرداری که چگونه دیوانه وار تو را به آغوش می کشیدم
و چگونه دیوانه وار می فشردمت
و بلندت می کردم و پرتت می کردم؟
آیا جنگ پس از اینهمه ویرانی و تباهی ما را نجات خواهد داد؟
و آرزوهای خفته ی ما را دگرباره بیدار خواهد کرد؟
و یا از من انسانی بدوی خواهد ساخت
و از تو زنی دیگر؟
آیا به خاطر می آوری که چگونه در چند لحظه ی کوتاه
تاریخ چشمانت دگرگون شد؟
و تو تبدیل به شمشیری شدی در هیأت یک زن
و ملتی شدی در هیأت یک زن
و تمامی میراث
و تمامی قبایل...
من با تمام این گرد و غبارها
و ویرانی ها و کشتارها دوستت دارم...
بیشتر از روزهای گذشته دوستت دارم
چون تو عشق جنگجوی منی...
"نزار قبانی ترجمه ی خودم"
///////////////////////////////////////
* مرد بودم کاش/ سربازی که در جنگ های صلیبی با تو اسیر شده باشد/ ترانه هایی را که به یاد چشم های زنی می خواندی/ گوش می دادم/ و هر وقت دلم می گرفت/ دستی که پتو را از صورتم کنار می زد/ دست تو بود/ مرد بودم کاش/ سربازی که در جنگ های صلیبی با تو اسیر شده ام/"رویا شاه حسین زاده"
* ما نمی خواستیم امّا هست/ جنگ این دوزخ این شررزا هست/ گفته بودم که هان مبادا جنگ/ دیدم اکنون که آن مبادا هست/ خصم چون ساز کج مداری کرد/ کی دگر فرصت مدارا هست/"سیمین بهبهانی"
* رویاهای هلاک شده ی جوانی ام را پس بده/ من هم همه ی دختران سنگدل و گل های زنگ زده و ستاره های کور را به تو پس می دهم/ ای تبعیدگاهی که اسم سرزمین بر خود گذاشته ای.../"لطیف هلمت"
* شرمت باد ای دستی که بد بودی بدتر کردی/ هم بغض معصومت را نشکفته پرپر کردی/ دستی با این بی رحمی ، دیگر بریده بهتر/ بر من فرود آر اینک بغضی که خنجر کردی/"شهیار قنبری"
* ای کاش! آدمی/ وطنش را همچون بنفشه می شد با خود ببرد/ هر کجا که خواست/ در روشنایی باران/ در آفتاب پاک/"شفیعی کدکنی"
* نمی دانم چه کسی وطن را فروخت/ امّا دیدم چه کسی تاوانش را داد.../" محمود درویش"
* عالم اگر بر هم رَوَد/ عشقِ تو را بادا بقا/"مولانای من"
* اوکراین...
* از لطف شما به این صفحه سپاسگزارم...